Το αποφάσισε η Ένωση Σμυρναίων . ” Όσοι … τολμηροί προσέλθετε ” , είπαν και εγένετο η εκδρομή . Πού; Μα που αλλού , στα Μικρασιατικά παράλια . Και ειδικότερα Τουρκία ! Έτσι είναι υποχρεωτικό να αναγράφεται στο διαβατήριο και όχι Σμύρνη , αλλά IZMIR… Όχι Κωνσταντινούπολη αλλά Ισταμπούλ . Το πούλμαν του κυρ –…
Μαίνη…, Κάστρο Μαίνης …. και τελικά ΜΑΝΗ. Έτσι ονομάστηκε η κακοτράχαλη, αλλά μαγευτική Μάνη. Μυστηριώδης σκοτεινή, συγκρατημένη. Γκρίζα τα βράχια της, άγονος ο τόπος της ελάχιστο χώμα υπάρχει χωμένο μέσα σε λαγούμια, και μια θάλασσα κρυστάλλινη αμόλευτη, αλλά ως πότε; Οι ζημιές έχουν αρχίσει, δυστυχώς , προ πολλού … Το καλοκαίρι, ο ήλιος , με…
Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που χάθηκε- γεννήθηκε το1909 και πέθανε το 1961 σε ηλικία 52 χρόνων- ο ζωγράφος και τροβαδούρος της Παληάς Αθήνας, που λάτρεψε και ύμνησε με την τέχνη του τα στενά της Πλάκας… Απόφοιτος της Ανωτ. Σχολ. Καλών Τεχνών το 1939 έγινε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και ήταν από τους…
Ήμουν παιδί … Με χαρά και λαχτάρα γέμιζε η ψυχή μου, έτσι καθώς κλώτσαγα τη θάλασσα και την ψιλοκοσκινισμένη άμμο, ενώ συγχρόνως αντίκριζα στον καθαρό ορίζοντα έναν γραφικό, καθυστερημένο «μουτζούρη» (*) του μεσοπολέμου, που η κάπνα του ακολουθούσε τον ούριο άνεμο σταθερά, εγωιστικά και υπερήφανα. Αυτά τα καράβια θύμιζαν πλεούμενα – γίγαντες που διέσχιζαν όλα…
Στις γραμμές που ακολουθούν εξηγώ γιατί επέλεξα να παρουσιάσω τα κείμενα του Μιχάλη Νικολινάκου με την πιο πάνω σειρά και χωρισμένα σε έξη κεφάλαια. Διάβασα τα κείμενα και διαπίστωσα ότι έχουν το κύριο χαρακτηριστικό των απλών αυτοβιογραφικών αφηγήσεων. Από τον ίσκιο των λέξεών των κατέληξα σε μια ομαδοποίηση όπως πιο κάτω: Πρώτο Μέρος : Το…
Λίγο πολύ ήταν χειμώνας. Και ψύχρα μαζί. Από κοντά ένα σκοτάδι, γεμάτο μελαγχολία και θλίψη. Δεν έβλεπες τη μύτη σου … Σήκωσα το γιακά της καπαρντίνας μου και άφησα να φαίνονται τα μάτια μου μόνο. Περιόρισα την ψύχρα και συνέχισα περπατώντας τον κατήφορο στην Οδό Πανεπιστημίου, προς την πλευρά του REX για την Ομόνοια. Όμως…
ΧΤΥΠΗΣΑ με δύναμη την βαρειά εξώπορτα κι’ άρχισα να περπατώ βιαστικά στο δρόμο. Ήταν ή τρίτη φορά που ο πλούσιος πελάτης είχε απορρίψει τα σχέδια που είχα φτιάξει για το βιβλίο του. Έπρεπε να ξενυχτήσω κι’ απόψε να φτιάξω καινούργια. Τι να γίνη όμως. Όταν είσαι φτωχός κι’ έχεις να θρέψεις μάνα κι’ αδέρφια δεν…