Ο Μιχάλης Νικολινάκος ήταν ζωγραφος και ηθοποιος ..
Αντιχάρισμα
Τον Μιχάλη Νικολινάκο τον αισθανόμαστε ολόλαμπρο δίπλα μας χάρη στον μύθο της ζωής του, της τέχνης του και του πατριωτισμού του. Κυρίως τον περιβάλλει σε κάθε περίσταση ένας μύθος ιστορικής και καλλιτεχνικής συνέχειας της Ελλάδας , της πατρίδα μας.
Έζησα την καλή ώρα να συμπορευτώ μαζί με τον Μιχάλη το έτος 1958 στον πλέον ιδανικό και ιστορικά – καλλιτεχνικά – θρησκευτικά – αρχαιολογικά φορτισμένο τόπο της πατρίδας μας , την Επίδαυρο.
Χαρισμένη ευκαιρία η συνεργασία μας στα εξωτερικά ‘γυρίσματα’ της Ελληνικής ταινίας ‘ο Άνθρωπος του Τραίνου’. Οι ήρωες που ζωντανέψαμε έγιναν καλλιτεχνικό και πνευματικό γεγονός, διότι οι χώροι ερμηνείας των εξωτερικών σκηνών του έργου γυρίστηκαν σε τοποθεσίες όπως στην «πρωτεύουσα – παραμυθένια» Επίδαυρο , από τα προϊστορικά χρόνια ως σήμερα. Μια τόσο τρυφερή αγκαλιά γης. Εκεί, χωρίς να το θέλεις σε υποδέχεται η πνευματική ιστορία της πατρίδας μας και σε αγκαλιάζει αδελφικά με την θαλπωρή της Συνέχειας .
Σκεφτείτε : Στο ρόλο μου στην ταινία ‘ο άνθρωπος του τραίνου’ είμαι μια κυρία παντρεμένη με έναν υπέροχο σύζυγο τον Γιώργο Παππά. Με δυο παιδάκια όμορφα και χαριτωμένα. Κάτι σαν τις ιστορίες που λεν τα παραμύθια. Τι άλλο να ήθελα βρε παιδί μου ! Και να η Αστραπή ο χαμένος – έχει σκοτωθεί σε συμπλοκή με τους Γερμανούς σχεδόν μέσα στην αγκαλιά μου – πρώτος έρωτας. Ξαφνικά παρουσιάζεται τυχαία μπρος μου – τον βλέπω φευγαλέα στο παράθυρο του τραίνου – σε ένα ταξίδι με οικογενειακούς φίλους στην Επίδαυρο και στο Ναύπλιο.
Ο άνθρωπος του τραίνου, ο συμπρωταγωνιστής : Μιχάλης Νικολινάκος. Πανέμορφος, ευγενικά τυπικός, αναπόφευκτα ερωτεύσιμος μια φιγούρα καινούργια στην κοχλάζουσα απαιτητική ατμόσφαιρα της τέχνης εκείνης της εποχής.
Στην Επίδαυρο με δυο γόητες !
Ο Γιώργος Παππάς πριμάτος γόης και ηθοποιός και η αστραπή για πρώτη φορά σε μένα ο ηθοποιός Μιχάλης Νικολινάκος. Αυτή η αξέχαστη αθλητική, πανέμορφη και σοβαρή ανθρώπινη φιγούρα.
Οι θεατές, που ‘πορεύονταν’ για την παράσταση του θεάτρου της Επιδαύρου αναπάντεχα έβλεπαν και εκείνοι λίγα γυρίσματα από τον ‘Άνθρωπο του Τραίνου’.
Τι να πρωτοπρολάβουν ;
Τα γυρίσματα της ταινίας ή την παράσταση, που τότε ήταν ένα γεγονός.
Έτσι μόνον μπορώ να θυμηθώ την δημόσια ενθουσιώδη υποδοχή του θιάσου του έργου ‘ο Άνθρωπος του Τραίνου’ που με τίμησαν στην αρχή της καλλιτεχνικής μου πορείας .
Ευχαριστώ!
Θα το λάβει το «ευχαριστώ», που του στέλνω ο Μιχάλης, Θα το λάβει το «ευχαριστώ», που του στέλνω ο Μιχάλης, για την ευγένειά του, την αντρίκια καλλιτεχνική του υποστήριξη και τις συμβουλές του, που με βοηθήσαν στην αρχή μιας κινηματογραφικής καριέρας.
Ευχαριστώ όλους για την μέγιστη χαρά και τιμή και προ πάντων τον «Άνθρωπο του Τραίνου» τον ‘Μιχάλη Νικολινάκο’.
Αθήνα 1 Νοεμβρίου 2010
Άννα Συνοδινού
Σχετικές καταχωρήσεις
