Ο Μιχάλης Νικολινάκος ήταν ζωγραφος και ηθοποιος ..
Σαγηνευτικός στην οθόνη στο ρόλο του ᾽ζεν πρεμιέ᾽. Ταυτόχρονα ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ζωγράφος.Ο Μιχάλης Νικολινάκος ερωτεύτηκε τον κινηματογράφο αλλά όταν έφτασε η ώρα της μεγάλης απόφασης διάλεξε να παντρευτεί την ζωγραφική.
Ψηλός ευθυτενής κομψός αρρενωπός Ο Μιχάλης Νικολινάκος υπήρξε δέσμιος της εντυπωσιακής εμφάνισής του ή ακριβέστερα δέσμιος μιας πολυσχιδούς θεώρησης της ζωής η οποία τον διέκρινε από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.
Η μεγάλη του αγάπη ήταν η ζωγραφική αλλά εάν έγινε ευρύτερα γνωστός αυτό οφείλεται στον κινηματογράφο αφού ο περισσότερος κόσμος όταν ακούει το όνομά του φέρνει στο μυαλό του την αινιγματική φιγούρα ενός απόμακρου ζεν πρεμιέ ελληνικών ταινιών που σαγήνευε τον φακό συνήθως χωρίς να καταβάλλει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια απλά και μόνο με την υποβλητικότητα της σιωπηρής του παρουσίας.
Εκείνος πάλι ζωγράφιζε παντού και πάντοτε. Στο σπίτι του σε δημόσιους χώρους στα γυρίσματα κάποιας ταινίας. Ίσως ως κάποιου είδους ανταπόδοση στην προδομένη του αγάπη που εγκατέλειψε προσωρινά έστω για το λαμπερό φως των κινηματογραφικών προβολέων. Ζωγράφιζε τοπία τους συνπρωταγωνιστές του ό τι του κέντριζε το ενδιαφέρον και πυροδοτούσε το καλλιτεχνικό του αισθητήριο. Μαθητής του Παρθένη θαυμαστής του Σεζάν και του Βαν Γκονγκ με κυριότερο καλλιτεχνικό ρεύμα έκφρασής του τον εξπρεσιονισμό ο Μιχάλης Νικολινάκος δεν ενδιαφερόταν για την εμπορική απήχηση των έργων του. Τα θεωρούσε κάπως σαν παιδιά του και τα παιδιά σου μπορείς άραγε να τα εμπορευτείς;
Γεννημένος στα Χανιά το από γονείς Μανιάτες σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου εισήχθη πρώτος και με υποτροφία αλλά και τη σχολή θεάτρου του Ροντήρη επιχειρώντας να συνδυάσει τις δύο αγάπες του για τη ζωγραφική και την υποκριτική. Αυτή η διπλή συμπόρευση συνεχίστηκε και στο υπόλοιπο του βίου του αφού στον κινηματογράφο βρέθηκε από σπόντα ένας σκηνοθέτης τον διάλεξε για πρωταγωνιστή μιας ταινίας την ώρα που εκείνος ασχολούνταν με το δημιουργικό κομάτι της κατασκευής των σκηνικών. Ένας νέος ζεν πρεμιέ είχε γεννηθεί ένα εκκολαπτόμενο ταλέντο της ζωγραφικής θα παρέμενε σε λανθάνουσα κατάσταση για αρκετά χρόνια.
Ο Μιχάλης Νικολινάκος έπαιξε συνολικά σε 30 ταινίες στο διάστημα της παρουσιας του ως ηθοποιου, ᾽Έγκλημα στο Κολωνάκι᾽, ᾽Ο άνθρωπος του τρένου᾽, ᾽Τελευταίο ψέμα᾽ τρεις από τις πιο γνωστές.
Αργότερα η κρίση του εμπορικού κινηματογράφου τού έδωσε το άλλοθι για να εγκαταλείψει τη μεγάλη οθόνη και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη ζωγραφική με την απελευθερωτική φλόγα μας επί χρόνια σιγοκαίουσας αγάπης. Ο γιος του Νίκος Νικολινάκος θυμάται να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον γεμάτο τελάρα καβαλέτα και πινέλα. Τις Κυριακές εξομολογείται στηνόμουνα δίπλα του και προσπαθούσα να τον μιμηθώ. Δεν ξέρω τι τελικά κληρονόμησα από το ζωγραφικό χάρισμα του πατέρα μου το σίγουρο πάντως είναι ότι έμαθα να ξεχωρίζωτην καλή ζωγραφική από την κακή.
Όσο για τον πατέρα του Μιχάλη Νικολινάκο εκείνος έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή του στοπεριοδικό ΕΝΑ : Νομίζω ότι ανήκω στη ζωγραφική από τότε που γεννήθηκα. Πριν πάω στη σχολή ζωγράφιζα αυτοσχέδια χωρίς την καθοδήγηση κανενός. Ο διάλογος με τον εαυτό μου οι εμπειρίες μου καθώς και οι αγώνες του λαού μας σε κάθε δύσκολη στιγμή ήταν τα στοιχεία που έβγαιναν μέσα από τα έργα μου.
Σήμερα σχεδόν μια δεκαετία μετά τον θάνατο αυτού του ανήσυχου και πολυσχιδούς εστέτ της τέχνης η μνήμη του αλλά και το έργο του παραμένει ισχυρά παρούσα. Ως ένδειξη μιας αριστοκρατικής με την ουσία της έννοιας του όρου αντίληψης της ζωής και ως γραπτή απόδειξη της διαχρονικότητας που έχουν κάποιες έννοιες όπως ποιότητα ήθος ταλέντο.
Διαχρονικότητα που δυστυχώς όλο και πιο συχνά απουσιάζει από τα έργα των σύγχρονων ομότεχνών του.
Γιάννης Τριανταφύλου
Σχετικές καταχωρήσεις
